Ανάβαση στο οροπέδιο Πρασούδι

Τελικά το πήρα απόφαση. Με δανεικό ποδήλατο και τον Τάκη για οδηγό έγινε η ανάβαση στο οροπέδιο πρασούδι και κατάβαση από το αιολικό πάρκο.

Ιδού και η διαδρομή.

Ξεκινώντας, μια υπέροχη παράγκα, υπέρτατο δείγμα "contemporary" αρχιτεκτονικής.

Στη συνέχεια περάσαμε κάτω από την περιμετρική, στον κόμβο κοντά στο γήπεδο του Τόφαλου μέσα από περίεργες σκιές.

Εδώ λίγο πιο πάνω, η σχολή, το πανεπιστήμιο και η γέφυρα

Το ίδιο πλάνο, πανοραμικά

Η ξερή πλέον κοίτη του Χαράδρου. Περνάει και δρόμος μέσα από την άνυδρη κοίτη.

Πολύχρωμος δρόμος

Στον άξονα της γέφυρας

Αράζει η Αρα-χνη

χωματόδρομος από δω και πέρα.

Η γέφυρα λίγο πιο ψηλά

Ο ομπλός, χαμηλότερα, φαίνεται σαν λοφάκι, στα αριστερά της εικόνας

Η γέφυρα από ψηλοτερα

Στάση για φωτογραφία σε ένα κατακίτρινο μπαλκόνι

Οι σκιές ήταν πολύτιμες, στάση αμέσως.

Να, ξεπροβάλλουν

Η πάτρα ξεχύνεται

Στα 1360μ υψόμετρο, βρίσκεται το καταφύγιο που βλέπει όλα αυτά από ψηλά!

Τα πρόβατα δεν φαίνεται να απειλούνται από τους ανεμιστήρες!

Πάτρα και περιοχή βόρεια της, κλίμακα 1/10.000

Κατευθείαν για τοίχο το βλέπω

Μια μικρή στάση ενώπιον των θηρίων

Φτάσαμε στο οροπέδιο Πρασούδι, ακριβώς δίπλα από τους ανεμιστήρες. Δεν σκόπευα να κυνηγήσω!

Χαμένος στο οροπέδιο!

Η κορυφή της ανάβασης

Γελάδια! I'm a cowboy...

Και η θέα μέσα από το οροπέδιο

Και η θέα στην άλλη άκρη του οροπεδιου

Σε πρώτο πλάνο ο Άραξος και στο βάθος η Κεφαλονιά. Φαίνεται η σιλουέτα του Αίνου

Άρχοντας! ΤΙ καλύτερο από ένα κρουασάν στα 1750μ σε πλήρη ησυχία, βλέποντας τη μισή Ελλάδα από κει πάνω

The dark side of Panachaiko. Η πίσω πλευρά του βουνού κρύβει μια έκπληξη. Όλο το βουνό κατρακυλά. Η κορυφή που φαίνεται στα αριστερά είναι η ψηλότερη του παναχαικού στα 1920μ και κάτω το χάος. Χάσιμο 1000 μέτρων...

Οι απαραίτητες φωτογραφίες-πειστήρια

Μέρος του προηγούμενου χασίματος

Και επιστροφή μέσα από το Αιολικό πάρκο

Η αλίκη στην χώρα των θαυμάτων. Γιγαντιαία λουλούδια σε έναν τεράστιο κήπο

Απότομοι χωματόδρομοι και στο βάθος το άπειρο. Εδώ φαίνεται η πόλη του Αιγίου στο βάθος.

Οι απαραίτητες φωτογραφίες... και στο βάθος το άπειρο!
Να και η Πάτρα με το Μεσολόγγι και τον Αστακό στο βάθος.

Εδώ σε πρώτο πλάνο η σκιά του ανεμιστήρα και στο βάθος η επίπεδη οροσειρά, ο Χελμός, με μια άσπρη κουκίδα στη μέση περίπου, το Αστεροσκοπείο του Αρίσταρχου

Η πάτρα σε κοντινό

Οι χαμηλότεροι υψομετρικά ανεμιστήρες

Πτυχώσεις στο σαθρό έδαφος του βουνού

Το ποδήλατο που με βοήθησε να ανέβω

Και τα φρένα που με βοήθησαν να κατέβω!

Σκιά.... ανεμιστήρα!

Εδώ ο τάκης κατηφορίζει αργά
Σκιερές πλαγιές καθώς η ώρα είχε περάσει

Και τέλος, μια άποψη με πολύ βάθος. Τα πιο αχνά βουνά στο βάθος πρέπει να είναι 150 χλμ μακρυά.